ترک اعتیاد به تریاک

تریاک چیست؟

تریاک عصاره در هوا خشک شده گل خشخاش است که با تیغ کشیدن به دور کاسبرگ این گل به دست می‌آید.

مصرف طولانی مدت و مداوم مرفین باعث مقاوم شدن بدن و به وجود آمدن مقاومت بدنی (تلورانس)، و در نتیجه بروز اعتیاد می‌شود. همچنین مرفین عامل اصلی اختلالات و عوارض جانبی احتمالی است که مصرف طولانی مدت تریاک در بدن ایجاد می‌کند. مرفین از طریق فرایندهای شیمیایی به هروئین تبدیل می‌شود. تریاک بیشتر برای تولید هروئین کشت می‌شود، به‌طوری‌که اکثر تریاک وارد شده به کشور آمریکا به اجزای تشکیل دهنده آن تبدیل می‌شود. در تریاک آلکالوئیدهای دیگری نیز وجود دارد، از جمله؛ کدئین، نارسئین، پاپاورین و نوسکاپین و تبائین.

نام تریاک واژه فارسی است که با ریخت تریاق عربی شده‌است. معادل OPIUM است که در فارسی و عربی آن را افیون تلفظ می‌کنند. این واژه در زبان فارسی معنای پادزهر را می‌رساند؛ و به گونه theriac وارد زبان‌های اروپایی نیز شده‌است. تریاک از تر+یاک تشکیل شده معنی «تر» (آبدار) مشخص است اما در معنی یاک اختلاف است عده‌ای بر این باورند که «یاک» همان قپه است؛ و نظر دیگر اینکه یاک شامل همه گیاهانی است که گرده‌افشانی می‌کنند.

سوء مصرف و اعتیاد

افراد همچنین برای نشئه شدن و ایجاد سرخوشی به سوءمصرف شبه‌افیونی‌ها می‌پردازند. گرچه در این مورد معمولاً توجه به داروهای غیرقانونی مثل هروئین معطوف می‌شود، اما برخی از داروهای شبه‌افیونی قانونی تجویز شده توسط پزشکان کدئین، هیدرومورفون، اکسی‌کدون، مرفین و… نیز مورد سوءمصرف قرار می‌گیرند.

تعریف و توضیح استفاده تفریحی از تریاک ممکن است سخت‌تر از آن چیزی باشد که ما فکر می‌کنیم، زیرا حتی اگر افرادی تریاک را در یک محیط اجتماعی استفاده کنند، ممکن است بدنبال کاهش اضطراب روانی یا درد جسمانی باشند که این امر با استفاده تفریحی از یک دارو یکسان نیست. بعضی از مردم تریاک خشک را می‌بلعند یا نوعی از چایی را می‌نوشند که با دانه یا سر گل‌های خشک شده خشخاش درست می‌شود. در قرن نوزدهم چای خشخاش یک نوشیدنی معمول دارویی بود، اما در اوایل قرن بیست و یکم این عادت معمولاً به معتادان تریاک محدود می‌شود. روش سنتی تفریحی استفاده از تریاک استنشاق دود آن است. حرارت دادن به تریاک به منظور ایجاد دود می‌تواند محتویات این دارو را کاهش دهد. تریاک از پیش به مراتب ضعیفتر از مواد تصفیه شده حاصل از آن است (مانند مورفین و هروئین (Heroin)). یک مرجع صاحبنظر تخمین می‌زند که میزان داروی فعال استنشاق شده توسط فردی که میزان مشخصی از تریاک را دود می‌کند معمولاً بین ۳۰۰ تا ۴۰۰ برابر کمتر از محتویات دارویی موجود در هروئینی با همان وزن است که شخص بخود تزریق می‌کند. علاوه بر این، درحالی که کل دُز هروئین مصرفی ممکن است ظرف چند ثانیه جذب شود، مقدار تریاکی به اندازه یک پیپِ پُر، در مدت زمانی بسیار طولانی‌تر کشیده می‌شود و به آهستگی تأثیرات خوش خود را به مصرف‌کننده خود می‌چشاند. همین امر تأثیر تریاک را بیشتر کاهش می‌دهد.

روش مصرف تریاک:

خوردن و تدخین (دود کردن) دو روش مصرف معمول تریاک هستند. تزریق تریاک بسیار خطرناک است چون بخش‌های نامحلول در آب زیادی دارد و می‌تواند باعث ایست قلبی شود. قبل از خوردن تریاک معمولاً آن را حرارت داده و می‌پزند یا در آب حل کرده و فقط بخش محلول در آب را می‌خورند. چون مرفین و بیشتر آلکالوئیدهای مؤثر تریاک محلول در آب هستند. تدخین تریاک هم به روش‌های مختلفی انجام می‌شود. برای کشیدن تریاک نباید آن را مثل توتون سوزاند بلکه بایستی حرارت داد تا مرفین و سایر مواد مؤثر موجود در آن تبخیر شود. تدخین نیز روش‌های بسیار زیادی دارد که استفاده از وافور و ابزارهای چپق‌مانند دیگر و همچنین استفاده از سیخ و سنجاق روش‌های رایج هستند.

سوخته تریاک بخش به‌جا مانده از کشیدن تریاک است. با توجه به اینکه هنوز بخشی از مرفین در داخل سوخته باقی‌مانده می‌توان آن را به صورت خوراکی مصرف کرد یا با حل کردن در آب از آن شیره تریاک استحصال کرد.

تریاک، علاوه بر اینکه به صورت خام و یا پرورده مصرف میشود، در قالب های دیگری مثل سوخته تریاک و شیره تریاک نیز مورد مصرف قرار میگیرد

 سوخته تریاک چیست؟

پس از مصرف تدخینی (دود کردن) تریاک با وافور، ماده‌ای به رنگ قهوه‌ای سوخته و براق به دست می‌آید که “سوخته تریاک” نام دارد.سوخته تریاک  را در آب حل کرده و شربت بنفش رنگی که به دست می‌آید را مصرف می‌کنند.

 شیره تریاک چیست؟

سوخته تریاک را در آب حل می‌کنند و می‌جوشانند و سپس آن را از صافی عبور می‌دهند و آنچه که باقی می‌ماند تفاله نام دارد، محلول حاصل را مجدداً حرارت می‌دهند که با این کار ماده خمیری و سفت و غلیظی به رنگ قهوه‌ای روشن به دست می‌آید که “شیره” نام دارد،  شیره تریاک خیلی قوی‌تر از تریاک است و به صورت تدخینی و یا خوراکی مورد مصرف قرار می‌گیرد.

عوارض مصرف تریاک:

ایجاد وابستگی جسمی

در فرد “وابستگی جسمی” ایجاد می‌شود. وابستگی جسمانی زمانی رخ می‌دهد که بدن به‌طور مکرر در مرض مواد شیمیایی قرار گرفته و با حضور آن‌ها سازگار می‌شود و زمانی که به‌طور ناگهانی مصرف مواد مخدر قطع شود، علائم محرومیت مثل تهوع، دردهای عضلانی، لرز، تعریق در فرد مصرف کننده ایجاد خواهد شد که خوشایند نیست به‌طوری که فرد را مجبور می‌سازد فواصل زمانی مشخص (۸ تا ۱۲ ساعت) از این ماده استفاده کند، تا اضطراب غیر قابل تحمل ناشی از محرومیت از مواد را از بین ببرد.

ایجاد تحمل:

پیامد دیگر مصرف تریاک، “تحمل” است. تحمل زمانی رخ می‌دهد که بدن ابتدا در ازای مصرف مقدار کمی از ماده مخدر پاسخ داده و فرد به احساس لذت می‌رسد امٌا هر چه زمان پیش می‌رود و مصرف مواد ادامه می‌یابد، بدن نسبت به ماده مورد مصرف تحمل پیدا کرده و فرد مجبور است هر بار برای آن‌که احساسات خوشایند قبلی را تجربه کند، میزان بیشتری از ماده را مصرف نماید و بدین ترتیب روز به روز میزان مصرف مواد در او بیشتر می‌شود.

وابستگی روان‌شناختی:

پیامد دیگر مصرف تریاک، “وابستگی روان‌شناختی” به آن است. وابستگی روان‌شناختی زمانی رخ می‌دهد که فرد تمایل شدیدی به مواد  مخدر پیدا می‌کند و تحت هر شرایطی با ولع به دنبال به دست آوردن این ماده می‌رود. در واقع این نوع وابستگی ، همان اعتیاد روانی است و به دلیل قدرت و نیروی بالایی که دارد ، غلبه بر آن دشوارتر از اعتیاد جسمانی خواهد بود. این حالت حتی پس از ترک جسمانی مواد مخدر هنوز باقی مانده و علت اینکه ترک اعتیاد تریاک در بسیاری از بیماران با شکست روبرو شده و دوباره به سمت مواد مخدر گرایش می‌یابند، نیز همین وابستگی روانشناختی به مواد مخدر است.

علائم تشخیص اعتیاد:

علائم ترک ، شش تا هشت ساعت پس از آخرین مصرف ظاهر شده و روز دوم یا سوم به اوج خود میرسد:

1.  بی نظمی درجه حرارت بدن (تب، کاهش دمای بدن و احساس سرما و لرز)

2.  بی‌قراری، تحریک پذیری، افسردگی، 3. بی‌خوابی و پرش عضلانی (تشنج)

4.  گرفتگی عضلانی، درد استخوانی و کشیده شدن عضلات

5.  شک ریزش، آب ریزش بینی، تعریق و خمیازه کشیدن

6.  تمایل یا ولع شدید به مصرف مجدد

7.  سیخ شدن موهای بدن

8. سکسکه و عطسه

9.اتساع مردمک‌ها

10. دل پیچه و اسهال

علائم مصرف تریاک:

1.  تعریق زیاد

2. تکرار ادرار

3. کاهش اشتها

4. تهوع و استفراغ

5. ناتوانی در تمرکز

6. اختلال در بینایی

7.  خواب آلودگی زیاد

8. ناهماهنگی حرکتی

9. شنگولی و سرحالی

10.فقدان درد یا استرس

11. کاهش تحریکات جنسی

12.  خارش نقاط مختلف پوست

13. احساس گسستگی عاطفی

14. دگرگون شدن خلق و فرایندهای اخلاقی