درمان نگهدارنده ترک اعتیاد

تاثیر درمان نگهدارنده

بر طبق آمار جهانی درمان نگهدارنده بالاترین آمار موفقیت در درمان را داشته است. بطوریکه نه تنها فرد با قرار گرفتن در این درمان بیماری اعتیادش درمان می شود بلکه مطالعات طولانی حاکی از این امر است که خوب هم باقی می مانند و تعداد افرادی که عود مجدد داشتند در این نوع درمان بسیار کمتر می باشد . البته اصول و زیرساختهای مهمی در این نوع درمان وجود دارد که بایستی تمامی آن ها رعایت شود تا فرد به یک نتیجه مثبت درمانی نائل شود.  از آنجا که بیماری اعتیاد یک بیماری چند بعدی است که کارکرد و عملکرد جسمی ،روانی،شغلی ،اجتماعی و… فرد را مختل می کند از این رو در این درمان سعی بر آن است که نه تنها اعتیاد فرد درمان شود بلکه سایر توانمندیهای فردی و اجتماعی به وی بازگردانده شود.

در راستای این امر یکی از مهمترین نکات درمان شرکت فرد و خانواده وی در جلسات مشاوره می باشد و باز قابل ذکر است که مطالعات طولانی بیانگر این مطلب است  افرادی که توامان درمان دارویی  و جلسات مشاوره را طی کردند به نسبت افرادی که جلسات مشاوره را پیگیر نبودند درصد موفقیت بالاتری داشته و عود، به نسبت بسیار کمتری اتفاق افتاده است.

شیوه و مقدار مصرف متادون در درمان نگهدارنده

در روش درمان نگهدارنده با متادون نیمه‌عمر متادون ۲۴–۳۶ ساعت است. ۱۲ ساعت بعد از تجویز دوز ابتدایی، نیمی از متادون در خون باقی می‌ماند و دوز دوم به آن اضافه می‌شود. نتیجهٔ این عمل، افزایش قابل‌توجه در میانگین سطح متادون بدون افزایش در دوز آن است. این فرایندِ تجمع ادامه می‌یابد تا بعد از ۴–۵ نیمه‌عمر یا روز به سطح پایداری در خون برسد. درس مهم بالینی‌ای که باید گرفت، این است که اثر دارو در غیاب افزایش دوز، افزایش می‌یابد، و درصورت بروز علائم ترک در زمان شروع مصرف دارو پیش از افزایش دوز باید مدتی صبر کرد.
پیک غلظت پلاسماییِ دارو ۲–۴ ساعت بعد از مصرف خوراکی است و طی اینداکشن (induction) اولیه قبل از اضافه‌کردن دوز دارو باید ۳ ساعت صبر کرد.